کودکان پرخاشگر می‌توانند افرادی با رفتارها و واکنش‌های تخریب‌کننده باشند که به طور مداوم به دیگران آسیب وارد می‌کنند. این نوع رفتار می‌تواند در محیط‌های مختلفی از جمله خانه، مدرسه و جوامع باشد. برخی از علل پرخاشگری کودکان شامل شرایط خانوادگی ناگوار، ناهنجاری‌های عصبی و روانی، تماشای مداوم خشونت برای آن‌ها و نداشتن مهارت‌های اجتماعی مؤثر است.
برای مداخله و کاهش پرخاشگری در کودکان، می‌توان روی راهکارهای زیر تمرکز کرد:
۱. آموزش مهارت‌های اجتماعی: کودکان باید مهارت‌هایی مانند ارتباط برقرار کردن با دیگران، مدیریت خشم و استفاده از راه‌های متفاوت در حل مسائل را یاد بگیرند.
۲. مشارکت خانواده: والدین باید نقش فعالی در آموزش کودکان به صحت رفتارهای اجتماعی برعهده بگیرند. توجه و حمایت والدین به عنوان مدل‌های مثبت در رفتارهای پرخاشگری کودکان بسیار مهم است.
۳. ایجاد محیط صمیمی: محیط پایدار، آرام و پرورشی که از تحریک‌های ناخواسته کاسته شود، می‌تواند به مهار و کاهش رفتار پرخاشگری کودکان کمک کند.
۴. کاهش تماشا: بهتر است محتواهای خشونت‌آمیز و تماشای خشونت‌آمیز در محدوده کودکان کاهش یابد، زیرا به عنوان شاخص‌های تقلید و تاثیر گذاری کودکان به کار رفته و می‌تواند رفتارهای خشونت‌آمیز را تشدید کند.
مهمترین نکته این است که پرخاشگری در کودکان قابل تغییر است و با انگیزه و تلاش مناسب می‌توان بهبود و کاهش آن را داشت. همکاری والدین، مدرسان و سایر افراد مربوطه می‌تواند در این روند کمک بزرگی باشد.
