کودکان بیش فعال:
راهنمای جامع برای والدین و مربیان
کودکان بیش فعال، که به آن ها کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) نیز گفته میشود، دارای سطح بالایی از فعالیت، بیقراری و عدم تمرکز هستند. این امر میتواند برای کودکان، والدین و مربیان چالشبرانگیز باشد.
با این حال، با درک مناسب و مداخلات صحیح، کودکان مبتلا به ADHD میتوانند یاد بگیرند که رفتار خود را مدیریت کنند و به پتانسیل کامل خود برسند.
در این مقاله، به بررسی ایدهها و راهکارهای مختلف برای کمک به کودکان مبتلا به ADHD میپردازیم.
علل ADHD:
علت دقیق ADHD ناشناخته است، اما تصور میشود که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و عصبی در آن نقش دارند.
علائم ADHD:
علائم ADHD به سه دسته اصلی تقسیم میشوند:
بیقراری: این امر شامل حرکت بیش از حد، مشکل در آرام ماندن و صحبت کردن بیش از حد است.
عدم توجه: این امر شامل مشکل در تمرکز، پیروی از دستورالعملها و به خاطر سپردن اطلاعات است.
تکانشگری: این امر شامل عمل بدون فکر کردن، مشکل در صبر کردن و صحبت کردن بدون نوبت است.
شدت علائم ADHD میتواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.
تشخیص ADHD:
هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص ADHD وجود ندارد. پزشکان معمولاً برای تشخیص این اختلال از ترکیبی از ارزیابیهای پزشکی، پرسشنامهها و مشاهده رفتار استفاده میکنند.
مداخلات برای ADHD:
هیچ رویکردی برای درمان ADHD وجود ندارد. درمان معمولاً شامل ترکیبی از دارو و رفتار درمانی است.
دارو: داروهای محرک میتوانند به کاهش علائم ADHD مانند بیقراری و عدم توجه کمک کنند.
رفتار درمانی: رفتار درمانی میتواند به کودکان مبتلا به ADHD در یادگیری مهارتهای مدیریت رفتار، حل مسئله و سازماندهی کمک کند.
نکاتی برای کمک به کودکان مبتلا به ADHD در خانه:
یک برنامه روتین ایجاد کنید: یک برنامه روتین میتواند به کودکان مبتلا به ADHD در احساس ثبات و امنیت کمک کند.
محیطی آرام و بدون حواسپرتی ایجاد کنید: این امر میتواند به کودکان مبتلا به ADHD در تمرکز کمک کند.
انتظارات واضح و ثابتی را تعیین کنید: به فرزندتان بگویید که از او چه انتظاری دارید و به طور مداوم قوانین را اجرا کنید.
رفتارهای مثبت را تقویت کنید: وقتی فرزندتان رفتار خوبی دارد، او را تشویق کنید.
فرصتهای زیادی برای فعالیت بدنی فراهم کنید: فعالیت بدنی میتواند به کاهش علائم ADHD کمک کند.
صبور و حامی باشید: به یاد داشته باشید که ADHD یک اختلال مزمن است و زمان و تلاش زیادی برای مدیریت آن لازم است.